Andriej Płatonow – ur. 1 IX 1899 we wsi Osada Pocztyliońska na przedmieściach Woroneża, zm. 5 I 1955 w Moskwie
Urodził się w rodzinie wielodzietnej – 11 dzieci, A. najstarszy
Płaton Płatonowicz Klimentow – ojciec, mało zaradny.
W wieku 13 lat zaczyna zarabiać na chleb. Bardzo wcześnie zaczął przejawiać zdolności w kierunku humanistyki. Dostrzegła to jego nauczycielka – Apolinara Kułangina.
Odgłosy I wojny św. dotarły do Woroneża bardzo późno. Pracuje albo w majątku ziemskim albo w warsztatach samochodowych. Marzenie – wyrwać się stąd. Przewrót październikowy – pojawia się 5 dni po wybuchu padź. w obu stolicach. Woroneż przechodzi z rąk do rąk. Płatonow przyjął rewolucję jako swoją własną bo robotnikom obiecywała lepsze jutro. Wstępuje do Technikum Kolejowego. Pracował jako pomocnik maszynisty – zostaje powołany do walki z Denikinem w Gub. Woroneskiej. Zaczyna działalność pisarską – publicystyka – pisze dla potrzeby chwili. W życiu to okres burzy i nacisku, jest maksymalistą – rewolucja zapewni ludzkości szczęście. Na razie pozostaje więc utopistą
