Forma życia społecznego – rodzina

Rodzina jest najstarszą i najbardziej powszechną formą życia społecznego. Jest podstawową komórką społeczną. W Polsce drugą ważną wartością po zdrowiu. Rodzinę tworzą mężczyzna i kobieta, połączeni węzłami małżeńskimi, ich dzieci oraz krewni z obu ich stron. Struktura rodziny składa się z dwóch części: linii wstępnej – rodzice, dziadkowie, pradziadkowie oraz linii zstępnej – rodzice, dzieci, wnuki, prawnuki. Problemy współczesnej rodziny mają różny charakter. Mogą pojawić się zjawiska patologiczne takie jak bezrobocie, alkoholizm czy narkotyki. Zanik więzi rodzinnych wywołany emigracją zarobkową rodzica lub obojga także jest teraz problemem. Kryzys teraźniejszych rodzin obserwuje się w spadku liczby zawieranych małżeństw, spadku dzietności, wzroście liczby rozwodów małżeństw. Z czasem usamodzielnione dzieci pozostawiają rodziców samych. Pojawiają się wtedy problemy socjalne, opieka nad osobami starszymi. Dlatego szybko rozwija się geriatria – dziedzina medycyny zajmującej się osobami w podeszłym wieku. Rodzina wielopokoleniowa – jest rodziną tradycyjną, obejmującą kilka pokoleń. Występuje najczęściej w społeczeństwach słabo rozwiniętych. Stosunki rodzinne podlegają określonym normom prawa moralnego, obyczajowego i religijnego. Stosunki te reguluje prawo rodzinne i opiekuńcze. Źródłem prawa rodzinnego jest Kodeks rodzinny i opiekuńczy uchwalony 25 lutego 1964 roku (wraz z różnymi zmianami). Rodzina na mocy orzeczenia sądu może przyjąć dziecko obce, krewne lub powinowate na warunkach przysposobienia, czyli adopcji. Przeszkody w zawarciu małżeństwa: brak ukończonych 18-stu lat, całkowite ubezwłasnowolnienie spowodowane chorobą psychiczną, pozostawanie obecnie w związku małżeńskim, pokrewieństwo. Ustanie małżeństwa następuje w wyniku śmierci jednego z współmałżonków lub rozwodu.