Gogol nie tylko jako cyfra

Liczne nowele Gogola przedstawiają interesujący materiał do analizy takiej sytuacji mówionej. Kompozycji Gogola nie określa jej schemat fabularny – jest on u niego zawsze ubogi – często nie ma go wcale, występuje tylko jakaś jedna komiczna sytuacja, służąca jako pretekst do opracowania chwytów komicznych. Podstawą tekstów Gogola jest narracja mówiona, ma ona tendencje do mimicznego i artykulacyjnego odtwarzania. Artykulacja i jej efekt akustyczny wysuwają się na plan pierwszy, jako chwyt ekspresywny. Duże znaczenie dla Gogola mają imiona i nazwiska jego postaci. Istota dynamiki, a tym samym i kompozycji jego utworów mieści się w strukturze narracji mówionej, w grze języka.

Liczne nowele Gogola przedstawiają interesujący materiał do analizy takiej sytuacji mówionej. Kompozycji Gogola nie określa jej schemat fabularny – jest on u niego zawsze ubogi – często nie ma go wcale, występuje tylko jakaś jedna komiczna sytuacja, służąca jako pretekst do opracowania chwytów komicznych. Podstawą tekstów Gogola jest narracja mówiona, ma ona tendencje do mimicznego i artykulacyjnego odtwarzania. Artykulacja i jej efekt akustyczny wysuwają się na plan pierwszy, jako chwyt ekspresywny. Duże znaczenie dla Gogola mają imiona i nazwiska jego postaci. Istota dynamiki, a tym samym i kompozycji jego utworów mieści się w strukturze narracji mówionej, w grze języka.