Honor rycerski

Honor był niezwykle ważny dla średniowiecznego rycerza, co doskonale widać na przykładzie Rolanda. Honor określał tożsamość rycerza, był wyznacznikiem człowieczeństwa. Bez niego życie nie było wiele warte. Takie przekonanie wpojono w młodości bohaterowi powieści poetyckiej Adama Mickiewicza Konrad Wallenrod. Wychowany w poszanowaniu dla kodeksu rycerskiego, decyduje się na życie
w kłamstwie. Jako rycerz wie, że postępuje nieetycznie, że podstęp kłóci się z ideałami rycerskiego życia, a każdy kto się nim posługuje, naraża na szwank swój honor. Jednak Konrad, dawny wychowanek zakonu zna jego siłę i wie, do czego jest zdolny. Zdaje sobie sprawę, że czysta walka nie przyniesie triumfu. Walter Alf poświęca dla dobra ojczyzny nie tylko własne sumienie, spokój ducha, ale także miłość. Rezygnuje z życia prywatnego, miłości do Aldony, stawiając na pierwszym miejscu obowiązek wobec swojego kraju. Cechuje go, podobnie jak średniowiecznych rycerzy, silna wola, duma, odwaga, a jego czynami kieruje chęć zemsty. Mickiewiczowski rycerz to człowiek, którego cechuje siła właściwa tytanowi, to także bojownik, dla którego najważniejsza jest chęć zemsty. Pomimo ceny, jaką była miłość ukochanej, prawo bycia sobą, honor Walter Alf decyduje się podstęp
i zdradę. Jego życie to pasmo winy, niepokoju i rozterek.