[Implikować (autor nie używa: mówić, powiedzieć – ściśle związane z konwencjonalnym znaczeniem wyrazów (ktoś mówił, że…); implikatura – to, z czego coś wynika; implikatum – to, co z czegoś wynika].
Implikatury niekonwencjonalne, czyli konwersacyjne:
Nasze rozmowy nie są na ogół ciągiem nie związanych ze sobą wypowiedzi, są one współdziałaniem, każdy uczestnik rozpoznaje w niej pewien cel. W każdym stadium rozmowy pewne możliwe posunięcia konwersacyjne są wykluczane jako konwersacyjnie nieodpowiednie. Stosujemy zasadę kooperacji, czyli czynienie swojego udziału w konwersacji tak, aby spełniał cel bądź kierunek rozmowy, w którą jesteśmy zaangażowani.
Aby ją spełnić należy przestrzegać kategorii i maksym:
1)kategoria ilości – ilość dostarczanych wiadomości:
-uczyń swój udział tak informatywnym, jak wymaga tego cel rozmowy
-nie czyń swojego udziały bardziej informatywnym, niż jest to wymagane
[jeśli chcę, żebyś podał mi cztery śrubki przy naprawie samochodu oczekuję, że podasz mi 4]
2)kategoria jakości – staraj się uczynić swój przekaz takim, by był zgodny z prawdą:
-nie mów tego, o czym sądzisz, że jest fałszem
-nie mów tego, dla czego nie masz należytego uzasadnienia
[jeśli piekę ciasto i potrzebuję cukru, oczekuję, że podasz mi cukier a nie sól]
3)kategoria sposobu – związana z tym „jak” się mówi:
-unikaj niejasności wysłowienia
-unikaj niejednoznaczności
-mów zwięźle
-mów w sposób uporządkowany
[partner będzie się włączał w odpowiednich momentach]
4)kategoria odniesienia:
-mów na temat
