Przedmiotem zainteresowania Lakoffa i Johnsona jest język codzienny, jakim posługujemy się niemal nieświadomie, nie zaś jak poeci, twórczo i świadomie produkujący nowe metafory. W codziennym posługiwaniu się językiem nie możemy wypowiedzieć zdania bez wyrażeń metaforycznych. Stawia to pod wielkim znakiem zapytania wartość teorii transformacyjno – generatywnej w opisie języka naturalnego, gdyż teoria ta nie była zbyt łaskawa dla wszelkiego rodzaju obrazowego użycia języka. Tym samym pozostawiła ona poza zakresem opisu istotną część semantyki, jaką są metafory.
