Ku strukturalnemu statutowi postaci. Poziom funkcji jest zwieńczony poziomem wyższym, z którego jednostki pierwszego poziomu czerpią stopniowo swe znaczenie. Jest to poziom działań. Analiza strukturalna, starając się nie określać postaci w terminach psychologicznych, próbowała drogą różnych hipotez, określić postać jako „uczestnika”, lub „aktanta”. Postać określa się poprzez jej udział w pewnej sferze działań.
Problem podmiotu. Postacie opowiadania podlegają zasadzie substytucji (wchłonięcia jednej przez drugą). Trudność przy klasyfikacji postaci sprawia miejsce (istnienie) podmiotu w każdej matrycy aktantów. Istnieje uprzywilejowana klasa aktorów. Postacie, jako jednostki poziomu działań – zyskują sens (zrozumiałość) dopiero włączone w trzeci poziom opisu, który nazwiemy poziomem Narracji.
