Pole psychoanalityczne

Z trzech rejestrów pola psychoanalitycznego (wyobraźniowy, rzeczywisty i symboliczny) pierwszy odznacza się związkiem z obrazem ,,podobnego”. Realizuje się ono w samym mechanizmie percepcyjnym. Związkiem podobieństwa (a zatem wyobraźniowym) jest relacja między podmiotem a jego odbiciem w fazie lustra, wyobraźniowy jest erotyczny lub agresywny związek znajdujący wyraz w reakcjach dualnych, do strefy wyobraźni należą przypadki izomorfizmu. Lacan nie jest zainteresowany typologią różnic między rozmaitymi typami znaków, do tego stopnia, że spłaszcza związek między orzecznikiem a znaczeniem oraz sposoby korelacji wewnętrznej logiki oznaczników. Lacana interesuje nie tyle to, że w porządku symbolicznym tworzą się funkcje znakowe, ile fakt, iż poziomy korelowane przez funkcję odznaczają się systematycznością, czyli mają pewną strukturę: ,,Myśleć znaczy zastąpić słonie słowem słonie, a słońce rysunkiem koła.” Jednak ,,słońce wyrażone rysunkiem koła nic jeszcze nie znaczy. Nabiera znaczenia dopiero w relacji z innymi formalizacjami, razem z nimi stanowiąc symboliczną całość […] Symbol funkcjonuje tylko jako element całego świata symboli.” W przykładzie tym Lacan mówi zarówno o ,,symbolu” werbalnym, jakim jest słowo ,,słoń”, jak i o symbolu wizualnym, jakim jest koło oznaczające słońce. Nie wydaje się zainteresowany odmienną strukturą znakową dwóch typów ,,symboli”.