Rycerskie ideały

Kolejnym ideałem, który był celem każdego rycerza jest miłość. Rycerz i dama jego serca, bohater powodowany miłością – oto pierwotny i niezmienny motyw romantyczny, który pojawia się wszędzie i zawsze i który wszędzie i zawsze musi pojawiać się na nowo. Tak też jest w przypadku noweli G. Boccaccia Sokół. Głównym bohaterem jest Federigo degli Alberighi, młody szlachcic florencki i biegły rycerz, zakochany w szacownej damie – Giovannie, uznawanej za jedną z najpiękniejszych kobiet w tym mieście. Dla zyskania jej przychylności Federigo bierze udział w licznych turniejach, czyni jej drogie podarunki
i wydaje uczty, co doprowadza go do ruiny finansowej. Kobieta jednak nie odwzajemnia jego uczuć, jest żoną innego mężczyzny, któremu pozostaje wierna. Krotki utwór pokazuje nam,
w jaki sposób średniowieczni rycerze starali się zdobyć serce damy. Otrzymujemy również obraz życia codziennego, które bogate jest w turnieje, zawody, potyczki. Życie rycerskie to także życie wypełnione balami, ucztami, które tak jak w powyższym przypadku częstokroć prowadziły do ruiny. Jednak miłość w oczach rycerza warta jest wszelkiego poświęcenia. Utrata majątku, wyjazd na wieś, by w ostateczności poświęcić swojego ukochanego sokoła okazały się być kluczem do zdobycia uczucia ukochanej. Realizacja celu za wszelką cenę przyświecała także innemu bohaterowi literackiemu, jakim jest Konrad Wallenrod.