Sny zawierają obrazy zastępujące coś innego, studiuje sposoby, w jakie utajone znaczenia(czy też myśli senne) organizują się, dzięki działalności onirycznej, w dyskurs czy też znaczenie ujawnione snu.
F. wzbrania się przed interpretowaniem snu według tradycji antycznej, jako spełnionej i organicznej alegorii. Alegoria ma swoją logikę, sen jej nie ma. Freud wie, że obraz senny skorelowany jest ze swoim znaczeniem przez ratio difficilis. Lecz tak jak we wszystkich przypadkach ratio difficilis, zachodzi tu projekcja wybranych własności znaczenia na własności oznacznika. Cecha charakterystyczna symboliki Freuda – znaleźć ,,prawidłowe” znaczenie owych niejasnych oznaczników, jakimi są sny. Propozycja F. jest zatem retoryką, z regułami tworzenia obrazów i z regułami, co prawda dość elastycznymi, interpretacji kontekstowej.
