Czym w ogóle jest in vitro? Jest to zabieg, który polega na pobraniu gamet i połączeniu ich poza organizmem kobiety, a następnie wstawienie powstałego zarodka do macicy. Pierwszego udanego zapłodnienia in vitro dokonano w 1977 roku. Metoda ta z roku na rok ulega coraz większemu udoskonaleniu, przy czym zwiększa się prawdopodobieństwo jej powodzenia oraz lista wskazań, które pozwalają pacjentce na przystąpienie do zabiegu. Jest to metoda, która coraz częściej polecana jest jako wspomaganie rozrodu.
Procedurę in vitro możemy podzielić na etap stymulacji hormonalnej, punkcji jajników, pobieranie komórek jajowych, ich zapłodnienie, hodowla zarodków oraz transfer zarodków. Dodatkowo do standardowych czynności związanych z zabiegami in vitro dobrać możemy także zabiegi, które zwiększają skuteczność tego zabiegu.
Zabieg in vitro w dalszym ciągu jest zabiegiem, który jest stosunkowo drogi, dlatego pary borykające się z tym problemem bardzo często na ile to możliwe korzystają z dofinansowania. Dzięki czemu mogą obniżyć koszty związane z zabiegiem prawie do zera. Refundacją objęte jest zarówno leczenie jak i leki. Dofinansowanie oraz kwalifikacja do niego związana jest z wykonaniem szeregu badań, które następnie lekarze oceniają i stwierdzają, jakie są szanse powodzenia leczenia niepłodności metodą in vitro. W celu uzyskania dokładnych informacji, lekarz może zlecić dodatkowe badania.
Na początku podjętego leczenia pacjenta czekają kolejne badania, które pozwolą przygotować się do zabiegu. Nie są one refundowane. Badania te mają potwierdzić nie tyle efektywność co bezpieczeństwo pacjentki. Niekiedy ze względu na stan zdrowia pacjentki, zabieg zostaje odroczony. Każda z par ma prawo do trzech prób związanych ze wspomaganiem rozrodu. Z refundacji skorzystać mogą pary, u których stwierdzono bezwzględną przyczynę niepłodności albo udokumentowano roczne nieskuteczne leczenie niepłodności. Pary nie muszą być małżeństwem. Z programy wykluczone są kobiety, które miały wcześniej problem z donoszeniem ciąż.
