Psychologia obiektywna leży u podstaw obiektywnego językoznawstwa, które posługuje się klasycznymi kategoriami definiowanymi za pomocą warunków koniecznych i wystarczających jakie spełniać muszą wszystkie składniki danej kategorii. Każda rzecz albo jest albo nie jest składnikiem danej kategorii, w zależności czy spełnia dane warunki. Nie istnieją przypadki pośrednie. Istnieją natomiast kategorie złożone jako logiczne połączenie kategorii prostych. Wszystkie kategorie są albo proste albo złożone. Jest to istota redukcjonizmu, charakteryzującego tradycyjne językoznawstwo.
Każdy język naturalny zawiera ogromną liczbę kategorii (fonetyczne, fonologiczne, morfologiczne, leksykalne, syntaktyczne, semantyczne i pragmatyczne); lingwistyka generatywna bardzo mocno tkwi w tym tradycyjnym nurcie związanym z klasyczną teorią kategorii, z teorią mnogości.
Klasyczna teoria kategorii tkwi bardzo mocno w tradycji myślenia ludzkiego, jest wyrazem zamiłowania do porządku i ładu, a jej kwestionowanie można uznać za próbę podważenia celowości istnienia różnych dziedzin badawczych. Dotyczy to zwłaszcza nauk o człowieku mających związek z poznaniem, a więc nauk kognitywnych.
W językoznawstwie zakwestionowanie klasycznej teorii kategorii nastąpiło pod wpływem prac z zakresu psychologii. Klasyczne kategorie o wyraźnie określonych granicach i braku zróżnicowania stopnia przynależności do kategorii, nie wystarczają, by wiernie opisać strukturę języka naturalnego.
