Gwara na wsi – kolokwializmy w gwarze, mowa lokalna

Region Suwalszczyzny odróżnia się własną odmianą regionalnego języka, którego cechy mogą zostać w metodę pomocny wykorzystane w nauczaniu języka polskiego.
Suwalszczyzna posiada też własny zbiór podań, legend, baśni, które także mogą okazać się doskonałą pomocą w przekazaniu uczniom treści zawartych w bazie programowej nauczania języka polskiego, priorytetowo zaś w dziedzinie kształcenia literackiego.
Legendy, podania i baśnie przynależą do kultury określonego miejsca. Są jakby skrótowymi opowieściami o istocie ludzkiego losu. Ich oddziaływania na emocje, wyobrażenia i postawy ludzkie jest udowodnione. Polonistyka szkolna powinna te uniwersalne, humanistyczne wartości legend, podań i baśni wykorzystać zarówno, o ile chodzi o dylematy wychowawcze, rozwijaniu w uczniu wartości estetycznych, jak również przy wprowadzaniu wszelkiego typu terminów literackich, zaznajamianiu uczniów z wyżej wymienionymi gatunkami. Zdaje się być także słusznym stwierdzenie, że użycie elementów regionalnych, jakimi są dzieła literackie danego regionu, może wpływać na kształcenie czytelnicze ucznia – przyjemniej czyta się to, co w jakimś sensie tyczy się mnie samego. Przy obecnym kryzysie czytelniczym ten aspekt nauki regionalnej wykorzystany w kształceniu polonistycznym także wydaje się być bardzo cenny.