Rorty pyta dlaczego Eco chce rozróżniać intentio operis od intentio lectoris (tekst od czytelnika)? Eco prawdopodobnie powiedziałby, ze wspiera to rozróżnienie między „wewnętrzną spójnością tekstu” a „niekontrolowanym strumieniem interpretacji”, że „wewnętrzna spójność tekstu” kontroluje „niekontrolowany strumień interpretacji” oraz że sposobem na sprawdzenie domysłu co do tekstu (jego interpretacji) jest sprawdzenie tego domysłu z tekstem jako…
Kariera pragmatysty (półautobiograficzna opowieść ) – podejście pragmatystów, jest to siatka, którą narzuca Rorty na każdą czytaną książkę: Występuje tu Poszukiwacz Oświecenia, któremu wydaje się, że wszystkie wielkie dualizmy filozofii zachodniej (intelektualny rygor i zmysłowe roztrzepanie, pozór i rzeczywistość, umysł i ciało etc.) nie są niezbędne – powinny być puszczone w niepamięć wczesny etap…
Rorty uważa, że Wahadło Foucaulta U. Eco to satyra na uczonych, krytyków, filozofów, którzy sądzą, że łamią kody i docierają do prawdy. Kpi tutaj z metafory głębi – z istnienia ukrytych głębokich znaczeń, które mogą poznać tylko nieliczni. Drwi ze strukturalizmu – z idei struktur jako podstawowego szkieletu tekstów lub kultur. W Wahadło…
Abstrahując od wszelkiej metafizyki czy teologii, która nadaje symbolom szczególną prawdę, można powiedzieć, że tryb symboliczny nie stanowi charakterystyki jakiegoś określonego typu znaku czy określonego sposobu produkcji znakowej, lecz jest jedynie rodzajem pewnej modalności produkcji czy interpretacji tekstowej. Tryb symboliczny zakłada proces inwencji odniesiony do pewnego rozpoznania. Znajduję element, który mógłby spełnić lub już spełnia…
Ricoer wykazał istnienie bliskiego związku między symbolizmem (w znaczeniu ścisłym) a hermeneutyką. Wg. niego symbol jest nieprzeźroczysty, gdyż dany jest za pośrednictwem analogii; pozostaje więźniem odmienności języków i kultury.
Istotne jest domniemanie analogii między symbolizującym a symbolizowanym. Dany oznacznik, jakkolwiek obdarzony określonymi własnościami, które zdradzają pewne podobieństwo z zawartą w nim treścią, odsyła do tej treści jako mgławicy możliwych własności. Symbolikę tego typu odnajdujemy w Jungowskiej teorii archetypów. Powierzchniowa (osobista) warstwa nieświadomości przeciwstawiona zostaje warstwie głębszej, wrodzonej i zbiorowej. Treści nieświadomości zbiorowej to tzw….
Składnia funkcji. Informacje i Oznaki właściwe mogą swobodnie wiązać się ze sobą. Katalizy i rdzenie łączy prosty stosunek implikacji: kataliza implikuje (pociąga za sobą) niezbędne istnienie funkcji kardynalnej, do której się przyłącza (lecz nie odwrotnie). Funkcje kardynalne łączy zaś stosunek wzajemnej zależności: jedna pociąga za sobą drugą i odwrotnie, one to są najważniejsze. Barthes pisze…
Ponad zdaniem. Największą jednostką, jaka interesuje językoznawców, jest zdanie. Zdanie nie jest równe wypowiedzi, gdyż w wypowiedzi istnieją pewne powiązania, gramatyka itp. Wypowiedź, znajdując się ponad zdaniem, jest przedmiotem innej lingwistyki. Hipoteza robocza zakłada, że istnieją homologiczne związki między zdaniem a wypowiedzią (wypowiedź jako wielkie „zdanie”, zdanie jako mała „wypowiedź”). Strukturalne opowiadanie podobne jest do…
W przykładzie wypowiedzi papieskiej znaczenie pośrednie wywołane jest sformułowaniem werbalnym rządzonym związkiem ratio difficilis. Natomiast plan paryskiego metra oparty jest na związku ratio difficilis, lecz może funkcjonować bez przypisanych mu znaczeń pośrednich: przedstawia on stan linii podziemnych w danej metropolii. Tak jak każdy znak, może wytworzyć nastepnie interpretacje oparte na inferencjach: gdybym zmodyfikował mapę w…
Alternatywne w stosunku do propozycji Peirce’a są definicje de Saussure’a i Hjemsleva. Saussure nazywa symbolem to, co Peirce określiłby jako znak ikoniczny; natomiast H. nazywa symbolicznymi systemy takie, jak diagramy i gry i zalicza do systemów symbolicznych wszystkie struktury interpretowalne, lecz nie biplanarne, miedzy innymi również ,,obiekty izomorficzne w stosunku do ich interpretacji, będące przedstawieniami…