Plan czy też intencja autora nie jest ani sprawdzalnym, ani pożądanym kryterium oceniania jakości dzieł literackich. Wiele zależy od tego, czy krytyk przyjmuje ten pogląd, czy też nie.
Intencja to projekt lub plan w umyśle poety. Łączy się ona ze stosunkiem autora do własnego dzieła, z jego odczuciami, z tym, co go skłoniło do pisania.
Lista „aksjomatów”:
-
Wiersz nie powstaje przypadkiem.
-
O celu poety trzeba wyrokować na podstawie mistrzostwa samego wiersza (nie więc tego, co autor zamierzał, tylko, co mu wyszło).
-
Poezja odnosi skutek, ponieważ wszystko jest właściwe, rzeczy zbędne zostały wyeliminowane. Poezja różni się od praktycznych przesłań, które odnoszą skutek, gdy poprawnie odczytamy intencję.
-
Obecne w wierszu myśli i postawy trzeba od razu przypisać podmiotowi lirycznemu. Jeśli powołujemy się na autora, to tylko na zasadzie biograficznego domysłu.
-
Wiersz nie jest własnością ani krytyka, ani autora, ale publiczności.
Richards: „(wiersz) to klasa doświadczeń, które zasadniczo nie różnią się (…) od normalnego doświadczenia”.